Let's begin!

Dag 5: 9/7/2010

We moesten deze morgen vroeg opstaan omdat de werken begonnen om 8:30. De meesten sliepen gewoon niet en voor de mensen die wel een oog dicht gedaan hebben leek het 4 uur 's morgens door de jetlag. We waren dus niet al te fris op onze eerste werkdag.

Het ontbijt was Palata met groenten, een mooie afwisseling, want nomaal is het hier drie keer per dag rijst met groenten en een geel pikant sausje dat 'Daal' genoemd wordt. We hebben een kok en een assistent in dienst genoment die voor ons lekker Bengaals koken in het keukentje dat bij de slaaphut van de mannen bijgebouwd is.

De metser stond klaar met twee helpers toen we op de bouwsite aankwamen. We begonnen de touwen te spannen die de plaats van ons gebouwtje aanduiden. Na lang meten en nog een beetje input van dokter Baker en Roton over de exacte plaats was die taak afgewerkt en konden we beginnen werken.

Er moesten een paar kleine bomen omgehakt worden en de funderingen moesten gegraven worden. Op aanraden van de aannemer uit Dhaka gaan we de funderingen uit bakstenen maken. Daarvoor moeten onder de buitenmuren greppels gegraven worden van 2 foot diep (60 centimeter, de Bengalen gebruiken de Engelse maten, het was wennen aan het rekenen in hun twaalfdelig stelsel) onder de binnenmuren moeten ze maar 1 foot diep zijn. De funderingen zijn drie bakstenen breed, dus de greppel moet zeker 15 inch breed zijn (40 centimeter).

Veel graafwerk dus.

De Bengalen gebruiken geen gewone spades, maar doen alles met een hak. Het was dus gewoon worden voor ons om daarmee te graven. Het is warm en onze condtie is slecht, we konden dus niet op het Bengaalse tempo werken, maar werkten in shifts zodat de helft van ons kon uitrusten en veel water drinken in de schaduw terwijl de rest aan het knoeien was met de hak en aan het zweten als een paard.

De mensen van het ziekenhuis hebben vrijaf op vrijdag en kwamen dus met plezier een handje helpen met het graven. Ze brachten thee (de Bengaalse variant is altijd met melk, vers van de koe en een eetlepel suiker per tas, lekker!) en limoensap met suiker en zout erin voor ons zweet.

Camille en Virginie kregen de kans om een bevalling bij te wonen. De vrouw moest heel veel overgeven zodat Camille de bevallingsruimte moest verlaten, ze stond op het punt een appelflauwte te krijgen. Later keerde ze terug om toch nog de bevalling bij te wonen. Helaas is het kindje gestorven.

's Avonds sleepten we ons naar onze hut om daar een beetje te bekomen bij een portie rijst met groenten. Toen het donker geworden was kwam Shaupaun terug van Madrapur met 600 kilogram cement in een driewielertaxi en het goeie nieuws dat de bakstenen de dag erna geleverd zouden worden.

Nadat de zakken cement uitgeladen waren kropen we allemaal doodmoe in bed om daar wakker te gaan liggen

Aushim voerde heroishe gevechten met een spin die in de buurt van zijn muggennet zat en Nils slaagde er in om het toilet verstopt te krijgen, alle Bengalen zeggen nu dat we te veel eten krijgen.

Dag 6: 10/7/2010

We moesten opnieuw vroeg uit de veren om te gaan werken en aten rijst met groenten als ontbijt. We werkten de graafwerken voor de fundering af, controleerden of ze wel pas lagen en begonnen het zand te zeven dat hier ligt.

Op het einde van de dag werden de bakstenen geleverd, 4000 stuks in een vrachtwagen die we morgen allemaal naar de bouwsite mogen verslepen.

De dag eindigt nu met een gigantische regenbui en een beetje onweer (naast mij ontdekt aushim net dat het dak lekt boven zijn slaapplaats) maar we houden de sfeer erin en zeker nu alles lekker begint te ruiken naar eten (rijst met groenten).

ADAM